Zuidereiland, Nieuw Zeeland

He lieve allemaal,

Fijn om weer wat leuke reacties te lezen! Dank jullie wel!

Hoe is het in Nederland? Nog steeds koud? We zagen weer wat besneeuwde foto's langskomen...het blijft gek dat het bij jullie hartje winter is en hier zomer...

Met ons gaat het goed, we genieten nog elke dag van het reizen en Nieuw Zeeland blijft ons verbazen en verrassen... Meerdere keren hebben we op het Noordereiland gehoord dat het Zuidereiland nog mooier is en het is inderdaad adembenemend hier, maar vooral ook heel divers. Ik vind het moeilijk om in woorden dit prachtige land met al haar natuurschoon te beschrijven, ik denk ook dat dat niet gaat lukken, evenals wat het aanzicht van zoveel bijzonders met ons doet... Elke dag proberen we hetgeen we zien vast te leggen met de camera's, maar bij het terugkijken van de foto's zien we dat het slechts een glimp is van wat we ' echt ' zien... Gelukkig hebben we ook een videocamera, maar er gaat niets boven het 'met eigen ogen' bewonderen...

Vrijdag 1 februari stapten we om 8.00 uur aan boord van een grote ferry die ons naar het Zuidereiland bracht. Na 3 uur varen kwamen we aan in Picton, een klein plaatsje gelegen temidden van de Marlbourough Sounds. Na een picknick aan zee naar de wijnstreek gereden en bij Spy Valley een fantastische wijnproeverij gehad. Heel leuk om te luisteren naar allerlei 'wijnverhalen' en hoe dit proces verloopt. Teruggekomen in Picton een plek gezocht om te slapen en in een Schotse pub wat gegeten, kijkend naar het rugbytoernooi van Wellington. 

De volgende dag een prachtige route gereden: Queen Charlotte Sound. Een en al groen gebergte grenzend aan een azuurblauwe zee, varierend van licht- naar donkerblauw...In een woord: adembenemend. Ik roep continu: 'Stoooppp, foto!!' en probeer dan zo goed en zo kwaad als het gaat iets van wat ik zie vast te leggen, maar zoals al eerder gezegd...het is wat lastig. Op een hele mooie plek gepicknickt en van daaruit een wandeling gemaakt naar een van de bergtoppen met alle prachtige uitzichten tot gevolg. Overnacht in een klein dorpje op weg naar het Abel Tasman National Park. Daar een superlief oud koppeltje ontmoet van wie we vele tips kregen over Nieuw Zeeland.

Zondags doorgereden naar Marahau, het beginpunt van de wandelroute in het Abel Tasman Park. We hadden hier een hutje gehuurd op een camping. Marahau stelt verder niet veel voor, wat accomodaties, eettentjes en 1 of 2 toeristenbureautjes. Tijdens het eten het plan gemaakt om de volgende dag een deel van de wandeling in het A.Tasman Park te maken. Helaas begon het 's ochtends vroeg te regenen en... dat heeft tot 3 uur geduurd... Geen wandeling mogelijk dus. We vestigden onze hoop op de dag erna, het Park schijnt nl. zo mooi te zijn, maar ook de volgende dag regen. Toen maar de auto in gestapt en een stuk gereden richting de Westkust. Het weer klaarde op en onderweg weer de prachtigste dingen gezien. Hoge bergen met sneeuw, heuvels met veel schapen, rivieren die door het land kronkelen, er is zoveel te zien... Wat een indrukken! 's Avonds in Westport geslapen. Dorpen en stadjes bestaan hier vaak uit een hoofdweg met aan weerskanten winkels, motels en veel schreeuwerige reclameborden. In de zijstraten staan er dan nog wat huizen, meestal houten bungalows. Het doet af en toe wat western aan. 

Woensdag de 6e wat boodschappen gedaan voor ontbijt en lunch. En toen naar de kust gereden om een Seal Colony te spotten. Het uitzicht van grote rotsformaties die uitlopen in zee blijft prachtig. En ja hoor, na een paar keer goed kijken hebben we verschillende zeehonden gezien. Met jonkies nog wel! GEWELDIG! Wat een leuke beestjes! Blij weer verder gereden richting de Glaciers langs de kust. Ook nu weer regelmatig gestopt om foto's te maken. Het duurt hier wel iets langer om 100 km te rijden dan in Nederland, kan ik je zeggen! Niet alleen vanwege de vele fotostopmomenten, maar ook vanwege de kronkelige wegen die vele bochten, heuvels en bergpassen bevatten. We zijn uitgebreid gestopt bij 'The Pancake Rocks', grote rotsen in het water waarvan de buitenkant lijkt op een stapel pannenkoeken door alle lagen in het steen...Hmm...ik weet niet of ik het goed uitleg...misschien zeggen de foto's meer ;). De natuur is echt zo afwisselend hier en het is soms zo onbeschrijflijk mooi! 

Na een lange rit kwamen we aan het eind van de middag aan in Fox Glacier. Een dorpje van waaruit wandelingen en helikoptervluchten georganiseerd worden om de immense gletsjers te bewonderen. Eerst maar even eten en slapen en morgen beslissen wat te doen...

De dag erna besloten een helivlucht te maken, whaaa zooo leuk! Helaas gingen er 's middags geen vluchten ivm de bewolking, dus een vlucht voor de volgende ochtend geboekt. 's Middags naar de gletsjer gewandeld om hem vanaf de grond te bewonderen. Wat een gebied... Hoge bergen, een krachtig stromende rivier, onheilspellende rotsen die zo naar beneden kunnen vallen...heel bijzonder. En wat een ijsmassa...We konden niet te dichtbij komen, maar ook vanaf een afstand was het al indrukwekkend. Daarna nog gewandeld langs een meer...de delen in het bos leken wel op een Eftelingsprookje...Boomstammen, rotsen, stukken grond, alles bedekt met een laagje mos, het gaf een mysterieus sfeertje...

Vrijdag 8 februari: de HELIVLUCHT! We werden gebracht naar het punt waar we de helikopter in stapten...ik mocht voorin zitten naast de piloot! Ja en dan.... Ik kan eigenlijk niet uitleggen hoe enorm gaaf, super, fantastisch, geweldig en speciaal de 30 minuten waren die volgden... Alleen al het zitten in een helikopter is heel bijzonder, de wereld onder je zien vanuit de lucht met alleen een plastic raam ertussen is al een hele ervaring, maar dan ook nog eens al die hoge bergen met sneeuw, ijsmassa's met diepblauwe spelonken, gletsjers en watikookvergeet-nogmeer te bewonderen is echt....onbeschrijflijk!! We zijn ook nog op een van de bergen geland in de sneeuw, waar we nog wat foto's konden maken en toen zat het avontuur er alweer op... Met een enorme adrenalinekick stonden we even later weer in het dorpje en moesten elkaar echt even knijpen...was this real?? Gelukkig hebben we de film en de foto's nog! :)

Nadat we waren bijgekomen van deze enorm bijzondere ervaring, zijn we de auto weer ingestapt om op weg te gaan naar Wanaka. Ik blijf het herhalen, ik weet het, maar deze autorit was ook weer onbeschrijflijk...ik kan niet goed in woorden uitleggen wat we hebben gezien, want het is teveel, en het doet de natuur waarschijnlijk tekort... Maar wauw, ik heb nog nooit zo'n afwisselende autorit gemaakt door de natuur... Gebergten begroeid met donkergroene bomen, gebergten met besneeuwde toppen, gebergten met lichtgroene weiden, rotsachtige gebergten, gebergten met goudgele hellingen van de droogte, azuurblauwe meren, stromende rivieren.... Naja... in een woord: WAUW!

Ik probeer met alles in me elk beeld in me op te nemen, mijn ogen schieten steeds van links naar rechts, de oh's en ah's vliegen continu door de auto...wat heeft de aarde ons ongelooflijk veel te bieden! Het mooie is dat de natuur hier in NZ echt de ruimte krijgt om haar gang te gaan...Er wordt rekening gehouden met haar en de mensen zorgen ervoor om haar zo te behouden...Mens en natuur leven hier echt samen, dat vind ik hier voelbaar. Er leven hier ook maar weinig mensen, zo'n 4 miljoen op beide eilanden...

Goed, ik geloof dat wel duidelijk is dat het hier mooi is en dat wij NZ als heel bijzonder ervaren. We zullen nog wat foto's uploaden, maar nogmaals het geeft niet de gehele werkelijkheid weer! Jaja, ik val in herhaling, ok ik stop er maar eens mee!

Volgende keer meer! Lieve allemaal, ik hoop dat het bij en met jullie goed gaat!? Nog even en het is weer weekend voor jullie :) Enjoy!

Heel veel liefs voor jullie!

xxx Bart en Marin!